“Je kunt niet verder vallen dan de grond”

Frank – ondersteuner wagenpark

Met het stempel ‘vertraagd leertempo’ op zak kwam hij direct vanaf de middelbare school op een sociale werkplaats. Frank Knoop (55) verbaast zich na al die jaren nog steeds over hoe dat vroeger ging. “Achteraf is pas duidelijk geworden dat ik ADHD heb, maar daar werd toen niet naar gekeken.” Frank is nu ondersteuner wagenpark bij de afdeling Transport van Pantar. Maar de weg om daar te komen was niet makkelijk. Hij wil dan ook dolgraag zijn verhaal vertellen. “Het zou al mooi zijn als door mijn verhaal één persoon een nieuwe stap durft te zetten.”

Schakeltje

Als 18-jarige begon hij op die sociale werkplaats als inpakker. Zijn kennismaking met de logistieke wereld en magazijnen veranderde alles. “Ik zag de stellingen, de grote hal en de heftrucks. Er ging een schakeltje om en ik wist meteen; dát wil ik ook!” Hij haalde zijn rijbewijs, leerde op een heftruck rijden en werkte jarenlang met veel plezier op allerlei magazijnlocaties. Hoezo een vertraagd leertempo?

Maar toen veranderde zijn leven door allerlei omstandigheden. Hij kreeg een auto-ongeluk, zijn vader overleed en door het verdriet gleed hij steeds verder af. Uiteindelijk verloor hij alles; zijn werk, huis en relatie en leidde drie jaar een zwervend bestaan. “Het doet nog steeds pijn als terugdenk aan die tijd, ik voelde zoveel onbegrip, onmacht en woede”, zegt hij met tranen in zijn ogen.

Keerpunt

Hij wist weer op te krabbelen en werkte af en toe als huismeester, conciërge of heftruckchauffeur. Maar het echte keerpunt in zijn leven kwam toen een oud-collega hem vroeg of hij chauffeur wil worden bij Pantar. Hij mocht medewerkers van Pantar ophalen en weer thuisbrengen en reed goederen van opdrachtgevers door de stad. “Ik was ongelofelijk blij, ik zat weer ‘in mijn oude vaarwater’, lekker op pad zijn, rondrijden.”

En dat hij goed op zijn plek zat, liet hij ook zien in zijn werk. “Ik was altijd op tijd, loste problemen op en bemoeide me met de reparaties van auto’s.” Die inzet bleef niet onopgemerkt. Richard Swartjes, werkbegeleider Transport: “Ik was op zoek naar chauffeurs die meer konden en net dat stapje extra wilden zetten. Zo heb ik Frank gevraagd om wagenparkondersteuner te worden. Het is echt mooi om te zien hoe hij is veranderd. Zat hij eerst vaak wat voor zich uit te staren in de kantine, in zijn nieuwe rol straalt hij echt.”

Goed gevoel

Van inpakker naar wagenparkondersteuner. Verantwoordelijk voor 27 auto’s, schademeldingen afhandelen, reparaties plannen en invallen als chauffeur bij gaten in het rooster “Elke dag sta ik weer voor nieuwe uitdagingen”, vertelt Frank. “En als dan aan het einde van de dag alles weer is geregeld, dan geeft dat echt een goed gevoel.”

Terugkijkend op de weg die hij heeft afgelegd kan hij maar tot één conclusie komen: “Goed gedaan jochie’, denk ik dan.” Hij is ervan overtuigd dat als je laat zien dat je meer in je mars hebt, en ook aangeeft dat je meer wil, het allemaal lukt. “Je kunt niet verder vallen dan de grond, dus probeer het gewoon. Laat zien dat anderen geen gelijk hebben als ze zeggen dat je iets niet kan.”

Wil jij ook weer aan het werk? Bespreek het met jouw jobcoach bij de gemeente en meld je aan via instroom@pantar.nl

#waardeinwerk

Bekijk hier onze andere inspirerende #waardeinwerk verhalen.

  • Medewerker die technisch werk uitvoert

Technisch werk

Maak bij Gino niet de opmerking dat wie bij Pantar werkt weinig kan. Bij Tech vond Gino een rustige werkplek, zonder dat het saai is.