Saskia Floore, directeur Werk
“Het is ons vak het beste in ze naar boven te halen.”
“Je ziet Luuk in beeld, één van Pantars zeer ervaren bosmaaiers. Hij vertelt over de brief van het UWV, waarin staat dat hij een zeer ernstige beperking heeft. Maar hij snapt oprecht niet waarom ze hem ernstig beperkt vinden.” Saskia Floore, directeur Werk bij Pantar, vindt dat één van de meest bepalende scènes in de documentaire Code Groen. “Het raakt mij, omdat het laat zien hoe er een systeem is gecreëerd van wetten en regels, de koude en kille administratieve kant. Tegenover waar wij bij Pantar dagelijks mee te maken hebben, namelijk de 3000 medewerkers, onze mensen die wij een prettige werkplek willen bieden. Een groep die door een beperking of tegenslag extra begeleiding of een aangepaste werkplek nodig heeft. En het is ons vak het beste in ze naar boven te halen.”
Dilemma
Het laat volgens haar ook meteen het dilemma zien waar Pantar dagelijks mee te maken heeft; de continue afweging tot hoever kunnen we onze medewerkers helpen bij deze reis, als er ook sprake is van allerlei persoonlijke uitdagingen die ze meenemen naar de werkvloer? “Wij ontwikkelen mensen door middel van relevant werk. De waarde van werk is ongelofelijk belangrijk. Door werk voel je je weer beter en kun je weer een plek in de samenleving vinden. Wij creëren werk, faciliteren medewerkers om zichzelf (weer) terug te vinden en stellen niet onmiddellijk grenzen als het niet meteen lukt. We zijn een vangnet. Maar medewerkers moeten het uiteindelijk wel zelf doen. We moeten er voor waken dat we niet gaan redden.”
Volgens haar zijn er betere plekken als er sprake is van zware psychische klachten, dak- en thuisloosheid of verslaving. “Dan trekken we onze handen er niet van af, maar verwijzen door. Die ketensamenwerking is zo belangrijk.”
Begrip
In de docu trekt Saskia zelf ook een oranje pak aan om een dagje te schoffelen. “Ik dacht dat het ongemakkelijk zou zijn in dat pak. Maar ik voelde trots en saamhorigheid. Het was veilig, geborgen in de groep. Dat is ook waar we als Pantar voor staan en wat prachtig in beeld is gebracht door Marjoleine Boonstra.”
Saskia hoopt dat dit gevoel straks ook bij mensen de huiskamer binnenkomt. “Dat er meer begrip komt voor onze mensen die de openbare ruimte in Amsterdam, Weesp en Diemen mooi houden. Dat zij wat vaker een complimentje krijgen, in plaats van geklaag over onkruid of de manier waarop ze te werk gaan.”Ik ben heel blij met deze documentaire. Het draagt bij aan bewustwording in de maatschappij en dat is onder andere belangrijk voor het creëren van een inclusievere arbeidsmarkt. Waar onze mensen graag een plek willen innemen.”
