“Ik zie hier de echte mens”
“Medewerkers dragen vaak een flinke rugzak met zich mee.” Janine Werlemann, coach bij sociaal ontwikkelbedrijf Pantar, heeft zo’n tachtig medewerkers onder haar hoede. Fietsenstallingbeheerders, werkend in 24-uurs wisseldiensten. Fietscoaches die aanwijzen waar je fiets te parkeren. En medewerkers palenbeheer die taxipalen bedienen en speeltuinen, voetbalkooien en parken openen en sluiten. Medewerkers voor wie hun afstand tot de arbeidsmarkt vaak niet het enige probleem in hun leven is. “Naast fysieke en psychische problemen spelen er ook schulden, trauma’s, dakloosheid of eenzaamheid. Soms vraag ik wie ik als noodcontactpersoon kan noteren en dan blijkt er echt niemand te zijn. Dat raakt me.”
Baan als basis voor groei
Ze ziet dagelijks hoe een baan een stevige basis biedt. “Mensen horen er weer bij.” Enthousiast vertelt ze over een oudere medewerker die tien jaar werkloos was. “Samen met de werkbegeleider besloot ik hem zo snel mogelijk werkervaring op te laten doen via een proefplaatsing. Dat pakte goed uit. Hij werkt nu als fietsenstallingbeheerder en bloeit helemaal op. Hij is zo blij en trots dat hij niet meer thuis op de bank hoeft te zitten!”
Een andere medewerker adviseerde ze juist een stapje terug te doen, vanwege alle stress thuis. “Ik heb meerdere gesprekken gehad met zijn maatschappelijk werker en begeleider. Inmiddels werkt hij op een rustige werkplek binnen Pantar. Hij was zo dankbaar toen hij daar langer mocht blijven. Ik wil medewerkers passend werk kunnen bieden. En het geeft veel voldoening als dat ook lukt.”
Zingeving
Bovenstaande voorbeelden zijn de reden waarom Janine haar baan als salesmanager verliet. Op zoek naar meer zingeving in haar leven. “Ik vroeg me steeds vaker af wat mijn bijdrage aan de wereld was. Wat laat ik achter? Dat moest meer zijn dan deals, incentives en een leaseauto.” Ze volgde een hbo-programma en coachopleiding en zette de eerste stappen in het sociaal domein. Zo kwam ze bij Pantar terecht. Een wereld van verschil met de snelle sales. Maar wel een waar ze zich thuis voelt. “Ik zie hier de echte mens. Zonder mooie praatjes, auto’s of kleding om je achter te verbergen. Alle opsmuk is er hier af. In mijn vorige baan was kwetsbaarheid moeilijk te tonen. Hier mag deze er juist zijn.”
Balans in werk
Ondanks het gevoel van zingeving, zijn er ook dilemma’s. Als coach is het de balans zoeken tussen brandjes blussen en tijd nemen voor ontwikkeling van medewerkers. “Op een gegeven moment besteedde ik tachtig procent van mijn tijd aan overleggen, trainingen en de vele werkgeverstaken zoals registraties en verzuim- of disciplineringsgesprekken.”
Intussen is de verdeling beter, maar nog niet ideaal. Ze blokt nu twee dagdelen per week om langs Pantar locaties in de stad te rijden. “Als ik mijn gezicht vaker laat zien, ontstaat er vertrouwen en komen goede gesprekken vanzelf. Iemand vertelt me dan ineens over zijn uitdagingen, financiële of privéproblemen. We kunnen hier rekening mee houden en de juiste hulp inzetten zoals maatschappelijk werk of het buurtteam. Ik hoop dat ik nog vaker die werkvloer op kan voor het goede gesprek. Want dat is waar ik wil zijn en energie van krijg, bij mijn medewerkers.”
