“Respect en vertrouwen geven zijn het belangrijkst”

Bij iemand die al jarenlang teamleider is op de fietsenwerkplaats bij Pantar, verwacht je een gesprek over kettingkasten of bandenspanning. Maar die expertise laat Jan Stroker (60) graag over aan zijn voormannen. Zíjn expertise? Zorgen dat medewerkers naar hun werk komen én dat er een goede sfeer is. En dat is met de uitdagingen waar zijn medewerkers elke dag voor staan, minstens zo lastig als het repareren van een derailleur.

Energie

Zoals het verhaal van een medewerker waar hij echt trots op is. Jarenlang was hij alcohol- en drugsverslaafd en verzuimde te vaak van zijn baan in de groenvoorziening. En ook na zijn plaatsing in de fietsenwerkplaats dreigde het vast te lopen. Aan Jan de taak hem duidelijk te maken dat hij echt moest veranderen. “Ik wil best energie in je steken, maar niet als jij blijft doen wat slecht voor je is. Als je zo doorgaat ga je je huis en baan kwijtraken, want ik hoef je hier zo ook niet meer.” Samen met Doras, bedrijfsmaatschappelijk werk, en Jellinek regelde Jan een traject. “Het heeft twee jaar geduurd, maar nu gaat het goed. Hij komt elke dag naar zijn werk en hij heeft sinds kort een vriendinnetje.”

Boefjes

Het toont de manier waarop Jan met zijn medewerkers omgaat. Eerlijk en met Amsterdamse duidelijkheid. Dat is ook wel nodig op een werkplaats waar de hele maatschappij voorbij trekt. Van medewerkers met een verstandelijke beperking tot aan voormalige vluchtelingen. Van mensen met psychische problemen tot aan criminele jongeren. ‘Boefjes’ zoals Jan ze noemt. Al doet het verkleinwoord geen recht aan wat sommigen op hun kerfstok hebben staan.

“Ik zeg heel duidelijk wat ik wil zien. Pantar steekt energie in ze en ik ook. Ze zullen wat moeten doen hier, en niet blijven hangen in een crimineel verleden. Een aantal jongens werkt hier al meer dan zes jaar. Ze zijn ondertussen papa geworden, ze hebben een huis en het is allemaal op z’n pootjes terecht gekomen.”

Straat

Jan weet hoe het werkt op straat. “Ik ben vroeger zelf ook een boefje en een vechtersbaas geweest”, zegt hij nuchter. “Ik was nog erger dan de meeste jongens hier, dus ze moeten mij niet voor de gek houden.” De harde lessen uit zijn jeugd zet hij nu in om de jongens, die denken dat de criminaliteit een aantrekkelijke werkgever is, op het rechte pad te houden. “Op straat ga je niet winnen. Er is altijd iemand sterker dan jij.” Hij heeft genoeg voorbeelden gezien van jongens die het niet hebben gered. Hij pakt een fotolijstje van zijn bureau. Een Surinaamse man kijkt lachend in de camera. “Hij is geliquideerd. Hij zat er zo diep in.” Het raakt hem zichtbaar dat het niet lukte hem op andere gedachten te brengen.